starogardzianin
starogardzianin (język polski)[edytuj]
- wymowa:
- znaczenia:
rzeczownik, rodzaj męskoosobowy
- (1.1) mieszkaniec Starogardu Gdańskiego[1] lub wsi Starogard[2]
- (1.2) osoba pochodząca z Starogardu Gdańskiego lub Starogardu, urodzona w Starogardzie Gdański lub Starogardzie
- odmiana:
- (1.1-2)
przypadek liczba pojedyncza liczba mnoga mianownik starogardzianin starogardzianie dopełniacz starogardzianina starogardzian celownik starogardzianinowi starogardzianom biernik starogardzianina starogardzian narzędnik starogardzianinem starogardzianami miejscownik starogardzianinie starogardzianach wołacz starogardzianinie starogardzianie depr. M. i W. lm: (te) starogardziany[2]
- składnia:
- kolokacje:
- (1.1) wybitny / znany starogardzianin • szanowni / drodzy starogardzianie!
- (1.2) rodowity starogardzianin • starogardzianin z krwi i kości / z urodzenia / z dziada pradziada
- synonimy:
- antonimy:
- hiperonimy:
- (1.1) mieszkaniec
- hiponimy:
- holonimy:
- meronimy:
- wyrazy pokrewne:
- rzecz. Starogard m
- forma żeńska starogardzianka ż
- przym. starogardzki
- związki frazeologiczne:
- etymologia:
- uwagi:
- (1.1) Nazwy mieszkańców miast, osiedli i wsi piszemy małą literą[3]
- tłumaczenia:
- źródła:
- ↑
Hasło „starogardzianin” w: Wielki słownik ortograficzny, Wydawnictwo Naukowe PWN.
- ↑ 2,0 2,1 Hasło „starogardzianin” w: Zygmunt Saloni, Włodzimierz Gruszczyński, Marcin Woliński, Robert Wołosz, Danuta Skowrońska, Zbigniew Bronk, Słownik gramatyczny języka polskiego — wersja online.
- ↑ Hasło „Nazwy mieszkańców miast, osiedli i wsi” w: Wielki słownik ortograficzny, Wydawnictwo Naukowe PWN.
