stagnacja

Z Wikisłownika – wolnego słownika wielojęzycznego

stagnacja (język polski)[edytuj]

wymowa:
IPA: [staɡˈnaʦ̑ʲja], AS: [stagnacʹi ̯a], zjawiska fonetyczne: zmięk.
​?/i
znaczenia:

rzeczownik, rodzaj żeński

(1.1) wyhamowanie lub całkowite zatrzymanie postępu w jakiejś dziedzinie
odmiana:
(1.1)
 
przypadekliczba pojedynczaliczba mnoga
mianownikstagnacjastagnacje
dopełniaczstagnacjistagnacji / przest. stagnacyj[1]
celownikstagnacjistagnacjom
biernikstagnacjęstagnacje
narzędnikstagnacjąstagnacjami
miejscownikstagnacjistagnacjach
wołaczstagnacjostagnacje
przykłady:
(1.1) Zerwanie tradycyjnych więzi i szlaków handlowych spowodowało załamanie się dotychczasowych źródeł dochodu ludności, co pogrążyło region w stagnacji. (Wikipedia)
składnia:
kolokacje:
(1.1) pogrążyć się w stagnacji • stagnacja gospodarcza
synonimy:
(1.1) zastój
antonimy:
hiperonimy:
hiponimy:
holonimy:
meronimy:
wyrazy pokrewne:
przym. stagnacyjny
związki frazeologiczne:
etymologia:
(1.1) łac. stagnare „nieruchomieć”, od stagnum „stojąca woda”
uwagi:
tłumaczenia:
źródła:
  1. ↑ publikacja w otwartym dostępie – możesz ją przeczytać Hasło „stagnacja” w: Zygmunt Saloni, Włodzimierz Gruszczyński, Marcin Woliński, Robert Wołosz, Danuta Skowrońska, Zbigniew Bronk, Słownik gramatyczny języka polskiego — wersja online.
Źródło: „https://pl.wiktionary.org/w/index.php?title=stagnacja&oldid=8288050”