spocząć

Z Wikisłownika – wolnego słownika wielojęzycznego

spocząć (język polski)[edytuj]

wymowa:
?/i
znaczenia:

czasownik dokonany

(1.1) książk. usiąść gdzieś aby odpocząć
(1.2) książk. znaleźć się w jakimś określonym miejscu
(1.3) zostać pochowanym w jakimś miejscu po śmierci
(1.4) książk. o stanie, właściwości lub odpowiedzialności która zaczęła kogoś dotyczyć albo została mu powierzona
odmiana:
przykłady:
(1.1) Po powrocie do domu spoczął na krześle i jął rozmyślać.
(1.2) Wtem jakaś dłoń spoczęła na moim ramieniu i podniósłszy głowę ujrzałem księcia Konstantyna.
(1.3) Właśnie tam na tym cmentarzu chciał spocząć.
(1.4) Cała odpowiedzialność za ten projekt spoczęła na nim.
składnia:
kolokacje:
(1.1) spocząć na krześle
(1.3) spocząć na cmentarzuprochy spoczęły
(1.4) odpowiedzialność (za coś) spoczęła (na kimś)obowiązek (czegoś) spoczął (na kimś)
synonimy:
(1.1) usiąść
(1.2) znaleźć się
(1.3) zostać pogrzebanym, zostać pochowanym
antonimy:
(1.1) wstać
hiperonimy:
hiponimy:
holonimy:
meronimy:
wyrazy pokrewne:
rzecz. spoczynek
wykrz. spocznij
czas. spoczywać
związki frazeologiczne:
spocząć na laurachspocząć w pokojuspocząć w Bogu
etymologia:
uwagi:
tłumaczenia:
źródła: