spójność

Z Wikisłownika – wolnego słownika wielojęzycznego

spójność (język polski)[edytuj]

wymowa:
​?/i
znaczenia:

rzeczownik, rodzaj żeński

(1.1) ścisłe przystawanie do siebie elementów czego
(1.2) chem. przyciąganie się wzajemne atomów lub cząsteczek określonej substancji na skutek działania sił wewnętrznych
odmiana:
przykłady:
składnia:
kolokacje:
(1.1) Fundusz Spójności / spójność asortymentu / spójność fal / spójność marki / spójność pomiarowa / spójność regionalna / spójność społeczna / spójność terytorialna
synonimy:
(1.1) jednolitość, jedność, koherencja, koherentność, kohezja, zborność, zgodność, zwartość
antonimy:
(1.1) niespójność
hiperonimy:
hiponimy:
holonimy:
meronimy:
wyrazy pokrewne:
rzecz. spajanie n, spojenie n, spójnik mrz
czas. spajać ndk., spoić dk.
przym. spójny
przysł. spójnie
związki frazeologiczne:
etymologia:
pol. spójny + pol. -ość
uwagi:
tłumaczenia:
źródła:
Źródło: „https://pl.wiktionary.org/w/index.php?title=spójność&oldid=7630376”