skarbnik

Z Wikisłownika – wolnego słownika wielojęzycznego

skarbnik (język polski)[edytuj]

wymowa:
?/i
znaczenia:

rzeczownik, rodzaj męskoosobowy

(1.1) osoba zbierająca pieniądze od członków jakiejś organizacji i przechowująca je[1]
(1.2) adm. wysoki rangą urzędnik samorządowy, który jest odpowiedzialny za finanse jednostki samorządu terytorialnego; zob. też skarbnik (samorząd) w Wikipedii
(1.3) w bankach, instytucjach i przedsiębiorstwach urzędnik wydający i przechowujący pieniądze oraz papiery wartościowe[1]
(1.4) hist. w Polsce piastowskiej urzędnik królewski zarządzający skarbem panującego[1]
(1.5) hist. w Polsce w XV–XVIII w. tytularny urzędnik ziemski[1]
(1.6) daw. w legendach górniczych duch podziemi pilnujący ukrytych skarbów i kruszców[1]; zob. też skarbnik (demon) w Wikipedii
odmiana:
(1.1-6)
przykłady:
(1.2) Skarbnik gminy pełni funkcję głównego księgowego budżetu JST.
składnia:
kolokacje:
(1.1) skarbnik klubu / partii / samorządu / rady rodziców / stowarzyszenia / zarząduwybierać skarbnika • pełnić funkcję skarbnika
(1.2) skarbnik gminy / miasta / powiatu / województwakontrasygnata skarbnika • stanowisko / urząd / funkcja skarbnika • powołanie / odwołanie skarbnika
synonimy:
antonimy:
hiperonimy:
(1.2-5) urzędnik
(1.6) duch
hiponimy:
holonimy:
meronimy:
wyrazy pokrewne:
rzecz. skarb m, skarbnica ż, skarbonka ż, skarbiec m, skarbczyk m
forma żeńska skarbniczka ż
czas. zaskarbić dk., zaskarbiać ndk.
przym. skarbowy
związki frazeologiczne:
etymologia:
pol. skarb[2]
uwagi:
tłumaczenia:
źródła:
  1. 1,0 1,1 1,2 1,3 1,4 publikacja w otwartym dostępie – możesz ją przeczytać Hasło „skarbnik” w: Słownik języka polskiego, Wydawnictwo Naukowe PWN.
  2. Witold Doroszewski, Objaśnienia wyrazów i zwrotów, „Poradnik Językowy” nr 10/1952, s. 38.