sjaldgæfur

sjaldgæfur (język islandzki)

wymowa:

IPA: [ˡsjaltˌcaiːvʏr]

znaczenia:

przymiotnik

(1.1) rzadki, unikalny, niezwykły

odmiana:

(1.1) lp sjaldgæf|ur, ~, ~t; lm ~ir, ~ar, ~; st. wyższy sjaldgæfari; st. najwyższy sjaldgæfastur

przykłady:

(1.1) Þetta er mjög sjaldgæf dýrategund. → To bardzo rzadki gatunek zwierzęcia.

(1.1) Orð frá Drottni var sjaldgæft á þeim dögum, vitranir voru þá fátíðar. (1 Księga Samuela) → W owym czasie rzadko odzywał się Pan, a widzenia nie były częste.

składnia:

kolokacje:

synonimy:

(1.1) fágætur, fáséður, fátíður, óalgengur, vandfundinn

antonimy:

(1.1) algengur

hiperonimy:

hiponimy:

holonimy:

meronimy:

wyrazy pokrewne:

związki frazeologiczne:

etymologia:

st.nord. sjaldgæfr, sjaldgætr • morfologia: sjald- → rzadki (por. isl. sjaldan) + -gæt- → forma pochodząca od trybu łączącego czasownika „að geta”, który w języku staronordyckim wciąż oznaczał „dostawać, otrzymywać” (por. ang. get) • dosł. „rzadko otrzymywany”

uwagi:

źródła: