sio

Z Wikisłownika – wolnego słownika wielojęzycznego

sio (język polski)[edytuj]

wymowa:
IPA[ɕɔ], AS[śo], zjawiska fonetyczne: zmięk.
?/i
znaczenia:

zaimek wskazujący, rodzaj nijaki, obecnie tylko w zwrotach

(1.1) pot. obiekt bardziej odległy w przestrzeni lub czasie niż ten, który jest bliżej (tu)

wykrzyknik

(2.1) pot. wykrzyknik o znaczeniuoddalcie się!”, używany zwłaszcza wobec ptaków, także innych zwierząt, czasem wobec dzieci
odmiana:
(1.1)
(2.1) nieodm.
przykłady:
(1.1) Ni to ni sio.
(1.1) Nie było tej, siej ani owej, ale zastałem szefową.
(1.1) Fachowcy przyszli, ale nie było tego, siego i owego, więc sobie poszli.
(1.1) Tego, siego i owego, i wszystkiego najlepszego!
(1.1) Do Siego Roku!
(2.1) Sio mi z kuchni, wy diabelskie huncwoty!
składnia:
kolokacje:
(1.1) do siego roku
synonimy:
(1.1) tamto
(2.1) won, wynocha, precz
antonimy:
(1.1) to, tego, tej
(2.1) cip cip (do kurcząt i kur); taś taś (do kacząt i kaczek), kici kici (do kota)
hiperonimy:
hiponimy:
holonimy:
meronimy:
wyrazy pokrewne:
związki frazeologiczne:
(1.1) to i sioto, sio i owo
etymologia:
uwagi:
(1.1) różne formy „sio” w polskim znaczeniu „tamto” bywają często mylone z podobnie brzmiącymi antonimami we wschodnich językach słowiańskich
tłumaczenia:
źródła: