sinecura

Z Wikisłownika – wolnego słownika wielojęzycznego

sinecura (język łaciński)[edytuj]

wymowa:
znaczenia:

rzeczownik, rodzaj żeński

(1.1) urząd płatny niezobowiązujący do pracy[1], synekura
odmiana:
(1.1) sinecura, sinecurae (deklinacja I)
przykłady:
składnia:
kolokacje:
synonimy:
antonimy:
hiperonimy:
hiponimy:
holonimy:
meronimy:
wyrazy pokrewne:
związki frazeologiczne:
etymologia:
uwagi:
źródła:
  1. Hasło „sinecura” w: Alojzy Jougan, Słownik kościelny łacińsko-polski, wydanie III, Księgarnia św. Wojciecha, Poznań - Warszawa - Lublin 1958, s. 628.

sinecura (język włoski)[edytuj]

wymowa:
IPA/si.ne.'ku.ra/
znaczenia:

rzeczownik, rodzaj żeński

(1.1) synekura
odmiana:
(1.1) lp sinecura; lm sinecure
przykłady:
składnia:
kolokacje:
synonimy:
antonimy:
hiperonimy:
hiponimy:
holonimy:
meronimy:
wyrazy pokrewne:
związki frazeologiczne:
etymologia:
łac. sine + cura
uwagi:
źródła: