secundus
secundus (język łaciński)[edytuj]
- wymowa:
-
- znaczenia:
liczebnik porządkowy
- (1.1) drugi
przymiotnik
- (2.1) następny, kolejny, drugi
- (2.2) pomyślny, przychylny[1]
- (2.3) poruszający się razem (np. w kierunku jazdy)[1]
- odmiana:
- (1) secund|us, ~a, ~um
- (2) (deklinacja I-II)
przypadek liczba pojedyncza liczba mnoga m ż n m ż n mianownik secundus secunda secundum secundī secundae secunda dopełniacz secundī secundae secundī secundōrum secundārum secundōrum celownik secundō secundae secundō secundīs biernik secundum secundam secundum secundōs secundās secunda ablatyw secundō secundā secundō secundīs wołacz secunde secunda secundum secundī secundae secunda
- przykłady:
- składnia:
- synonimy:
- antonimy:
- hiperonimy:
- hiponimy:
- holonimy:
- meronimy:
- związki frazeologiczne:
- etymologia:
- uwagi:
- (1.1) liczebnik główny duo
- źródła:
- ↑ 1,0 1,1 Hasło „secundus” w: Słownik łacińsko-polski, red. nauk. Józef Korpanty, t. 2, Wydawnictwo Szkolne PWN, Warszawa 2001, ISBN 83-7195-302-X, s. 701–702.