schizma
schizma (język polski)[edytuj]
- wymowa:
-
- znaczenia:
rzeczownik, rodzaj żeński
- odmiana:
- (1.1)
przypadek liczba pojedyncza liczba mnoga mianownik schizma schizmy dopełniacz schizmy schizm celownik schizmie schizmom biernik schizmę schizmy narzędnik schizmą schizmami miejscownik schizmie schizmach wołacz schizmo schizmy
- przykłady:
- składnia:
- synonimy:
- antonimy:
- hiperonimy:
- (1.1) rozłam
- hiponimy:
- holonimy:
- meronimy:
- wyrazy pokrewne:
- rzecz. schizmatyk m, schizmatyczka ż
- przym. schizmatycki
- związki frazeologiczne:
- etymologia:
- gr. σχίσμα (= rozdarcie, rozdwojenie)
- uwagi:
- tłumaczenia:
- angielski: (1.1) schism
- baskijski: (1.1) zisma
- białoruski: (1.1) схізма ż
- bułgarski: (1.1) схизма ż
- chorwacki: (1.1) šizma ż
- esperanto: (1.1) skismo
- hiszpański: (1.1) cisma ż
- niemiecki: (1.1) Schisma n, Kirchenspaltung ż
- rosyjski: (1.1) схизма ż
- słowacki: (1.1) schizma ż
- ukraiński: (1.1) схизма ż
- węgierski: (1.1) szkizma, egyházszakadás
- źródła:
schizma (język słowacki)[edytuj]
- wymowa:
- znaczenia:
rzeczownik, rodzaj żeński
- odmiana:
- (1.1)
przypadek liczba pojedyncza liczba mnoga mianownik schizma schizmy dopełniacz schizmy schiziem celownik schizme schizmám biernik schizmu schizmy miejscownik schizme schizmách narzędnik schizmou schizmami
- przykłady:
- składnia:
- synonimy:
- antonimy:
- hiperonimy:
- hiponimy:
- holonimy:
- meronimy:
- wyrazy pokrewne:
- rzecz. schizmatik m, schizmatička ż
- przym. schizmatický
- związki frazeologiczne:
- etymologia:
- uwagi:
- źródła:
- ↑ Hasło „schizma” w: Krátky slovník slovenského jazyka, J. Kačala – M. Pisárčiková – M. Považaj (red.), Veda, Bratysława 2004, ISBN 80-224-0750-X.