sceptyk

Z Wikisłownika – wolnego słownika wielojęzycznego

sceptyk (język polski)[edytuj]

wymowa:
IPA[ˈsʦ̑ɛptɨk], AS[sceptyk]
?/i
znaczenia:

rzeczownik, rodzaj męskoosobowy

(1.1) człowiek sceptyczny, wątpiący, niedowierzający
odmiana:
(1.1)
przykłady:
(1.1) Wyznawcą jest się we wspólnocie, ateistą i sceptykiem jest się zaś wyłącznie na własny rachunek, co bywa kosztowne[1].
składnia:
kolokacje:
(1.1) koronasceptykcovidosceptyk
synonimy:
(1.1) pot. niedowiarek; książk. niewierny Tomasz
antonimy:
hiperonimy:
hiponimy:
holonimy:
meronimy:
wyrazy pokrewne:
rzecz. sceptycyzm m, sceptyczność ż
forma żeńska sceptyczka ż
przym. sceptyczny
przysł. sceptycznie
związki frazeologiczne:
etymologia:
franc. sceptique[2]
uwagi:
tłumaczenia:
źródła:
  1. Piotr Kofta: O braku wiary. Czyli jak pozostać ateistą nie wdeptując w gówno, fa-art.pl
  2. publikacja w zamkniętym dostępie – wymagana płatna rejestracja Uniwersalny słownik języka polskiego, red. Stanisław Dubisz i Elżbieta Sobol, Wydawnictwo Naukowe PWN.