sandał

Z Wikisłownika – wolnego słownika wielojęzycznego
Podobna pisownia Podobna pisownia: sandaalSandalsandalsandál

sandał (język polski)[edytuj]

sandał (1.1)
sandał (1.2)
wymowa:
IPA[ˈsãndaw], AS[sãndau̯], zjawiska fonetyczne: nazal. ?/i
znaczenia:

rzeczownik, rodzaj męskorzeczowy

(1.1) obuw. rodzaj otwartego obuwia składającego się z podeszwy i rzemieni, które utrzymują go na stopie; zob. też sandały w Wikipedii
(1.2) bot. zob. sandałowiec
(1.3) pot. aromatyczne drewno z drzewa sandałowca
odmiana:
(1.1)
(1.2)
(1.3)
przykłady:
(1.1) Suną się z trudem ze stopnia na stopień krwawe jej sandały, bezwładnie w ręku zwisa ociężały miecz[3].
(1.3) Z wszystkich wonnych zapachów sandału, tagary, błękitnego lotosu i jaśminu aromat cnoty jest najsłodszy[4].
składnia:
kolokacje:
synonimy:
antonimy:
hiperonimy:
hiponimy:
holonimy:
meronimy:
wyrazy pokrewne:
rzecz.
zdrobn. sandałek
przym. sandałowy
związki frazeologiczne:
mieć uszy jak Jezus sandały
etymologia:
(1.1) niem. Sandale, franc. sandale[1]
uwagi:
(1.1) zobacz też: Indeks:Polski - Obuwie
tłumaczenia:
źródła:
  1. 1,0 1,1 1,2 publikacja w zamkniętym dostępie – wymagana płatna rejestracja Hasło „sandał” w: Uniwersalny słownik języka polskiego, red. Stanisław Dubisz i Elżbieta Sobol, Wydawnictwo Naukowe PWN.
  2. Hasło „II sandał” w: Słownik języka polskiego, red. Witold Doroszewski, t. VIII, Państwowe Wydawnictwo Naukowe, Warszawa 1958–1969, s. 60.
  3. S. Żeromski: Róża
  4. Dhammapada