safian
safian (język polski)[edytuj]
- znaczenia:
rzeczownik, rodzaj męskorzeczowy
- odmiana:
- (1.1) [1]
przypadek liczba pojedyncza mianownik safian dopełniacz safianu celownik safianowi biernik safian narzędnik safianem miejscownik safianie wołacz safianie
- przykłady:
- (1.1) Rozłożyliśmy się na skórach jelenich; rozesłano przed nami zamiast obrusa bawolą skórę, wyprawioną jak najdoskonalszy safian[2].
- (1.1) Jedna tylko, panna Wanda, nie mogła usnąć. Była to śliczna dziewczyna o zielonych oczach. Wiedziała o swojej urodzie i obnosiła ją jak paw, ptak nadobny i nadobnie głupi. Uporczywie przynosiła Basi swój pamiętnik w safian oprawny i równie natarczywie prosiła o „protekcję”[3].
- (1.1) Panowie Potoccy chcieli swego czasu, żebym z nim za granicę dla jego edukacyi jechał, żeby to pięknych manier przy mnie nabrał. Ale ja powiedziałem: „Nie pojadę właśnie dla jego niedbałości, bo on u żadnego buta dwóch uszu niema i w moichby się po dworach prezentował, a safian drogi”[4].
- (1.1) Teraz nieznajoma przypomniała się bardziej w porę. Niebawem Balzac otrzymał nową przesyłkę ze stepów: książkę oprawną w zielony safian, „Naśladowanie Chrystusa”. Przyszło w chwili, gdy Balzac męczył się nad swoją powieścią „Lekarz wiejski”, wielokrotnie i mozolnie przerabianą, natchnioną duchem ewangelicznym[5].
- składnia:
- synonimy:
- antonimy:
- hiperonimy:
- hiponimy:
- holonimy:
- meronimy:
- związki frazeologiczne:
- uwagi:
- tłumaczenia:
- angielski: (1.1) morocco, Morocco leather, saffian
- esperanto: (1.1) marokeno
- niemiecki: (1.1) Saffian
- słowacki: (1.1) safián m
- źródła:
- ↑
Hasło „safian” w: Uniwersalny słownik języka polskiego, red. Stanisław Dubisz i Elżbieta Sobol, Wydawnictwo Naukowe PWN.
- ↑ Jan Potocki, Rękopis znaleziony w Saragossie, Dzień jedenasty
- ↑ Kornel Makuszyński, Awantura o Basię, VIII. Oj, Basiu, Basieńko
- ↑ Henryk Sienkiewicz, Pan Wołodyjowski, Rozdział XLIV
- ↑ Tadeusz Boy-Żeleński, Balzak, 6. „Cudzoziemka”
- ↑ Hasło „safian” w: Słownik wyrazów obcych, Wydawnictwo Naukowe PWN, wyd. 1995 i nn.
