słonik

słonik (język polski)

słoniki (1.1)

słonik (1.2)

słonik (1.3)

słonik (1.4)

wymowa:

IPA: [ˈswɔ̃ɲik], AS: [su̯õńik], zjawiska fonetyczne: zmięk.• nazal.

​

znaczenia:

rzeczownik, rodzaj męskozwierzęcy

(1.1) zdrobn. od: słoń, pieszczotliwie o każdym słoniu

(1.2) mały lub młody słoń

(1.3) ent. owad z rodzaju Curculio

(1.4) figurka lub zabawka przedstawiająca małego słonia

odmiana:

(1.1-4)

 

przypadek	liczba pojedyncza	liczba mnoga
mianownik	słonik	słoniki
dopełniacz	słonika	słoników
celownik	słonikowi	słonikom
biernik	słonika	słoniki
narzędnik	słonikiem	słonikami
miejscownik	słoniku	słonikach
wołacz	słoniku	słoniki

przykłady:

(1.1) Ten słonik urodził się w czerwcu.

(1.2) Ten słonik często łasi się do swojej mamy.

(1.4) Dostałem figurkę słonika na szczęście.

składnia:

kolokacje:

synonimy:

(1.1) słoniczek

(1.2) słoniątko, słoniczek

(1.4) słoniczek

antonimy:

hiperonimy:

hiponimy:

holonimy:

meronimy:

wyrazy pokrewne:

rzecz. słoń m, słonica ż, słoniątko n, słoniczek m, słonisko n, słoniowacizna ż, słoniowatość ż

forma żeńska słoniczka ż

przym. słoniowy, słoniowaty

związki frazeologiczne:

etymologia:

zob. słoń

uwagi:

tłumaczenia:

(1.1) dla języków nierozróżniających zdrobnień zobacz listę tłumaczeń w haśle: słoń

• esperanto: (1.1) elefanteto; (1.2) elefanteto
• słowacki: (1.1) sloník m
• ukraiński: (1.1) слоник m; (1.2) слоник m

źródła: