słód

Z Wikisłownika – wolnego słownika wielojęzycznego

słód (język polski)[edytuj]

słód (1.1) jęczmienny
wymowa:
?/i
znaczenia:

rzeczownik, rodzaj męskorzeczowy

(1.1) roln. spoż. kiełkujące i wysuszone ziarna zbóż, zazwyczaj jęczmienia, podstawowy surowiec w piwowarstwie[1]; zob. też słód w Wikipedii
odmiana:
(1.1)
przykłady:
(1.1) W Polsce popularne było kiedyś piwo grodziskie wytwarzane właśnie ze słodu pszenicznego wędzonego dymem z drewna dębowego.[2]
składnia:
kolokacje:
(1.1) słód jęczmienny / pszeniczny / żytni / karmelowy jasny / czekoladowy / melanoidynowy / parzony / orkiszowy / palony / wędzony / zakwaszający • słód klepiskowy • słód bawarski / monachijski • słód hanacki / morawski • słód pilzneński • słód polski • słód wiedeński
synonimy:
antonimy:
hiperonimy:
hiponimy:
holonimy:
meronimy:
wyrazy pokrewne:
rzecz. słodowanie n, słodownictwo n, słodownia ż, słodownik mos
czas. słodować ndk.
przym. słodowy, słodowniczy, słodki, słodziaśny
przysł. słodko
związki frazeologiczne:
etymologia:
uwagi:
tłumaczenia:
źródła:
  1. publikacja w otwartym dostępie – możesz ją przeczytać Hasło „słód” w: Słownik języka polskiego, Wydawnictwo Naukowe PWN.
  2. z Wikipedii