rzucanie

rzucanie (język polski)

rzucanie (1.1) kotwicy

wymowa:

IPA: [ʒuˈʦ̑ãɲɛ], AS: [žucãńe], zjawiska fonetyczne: zmięk.• nazal.• -ni…

​

znaczenia:

rzeczownik, rodzaj nijaki

(1.1) rzecz. odczas. od rzucać

odmiana:

(1.1)

 

przypadek	liczba pojedyncza
mianownik	rzucanie
dopełniacz	rzucania
celownik	rzucaniu
biernik	rzucanie
narzędnik	rzucaniem
miejscownik	rzucaniu
wołacz	rzucanie

przykłady:

składnia:

kolokacje:

synonimy:

antonimy:

hiperonimy:

hiponimy:

holonimy:

meronimy:

wyrazy pokrewne:

rzecz. rzucawka ż, rzut m, rzutnik m, rzutka ż, rzucenie n, odrzutowiec mrz

czas. rzucać ndk., rzucić dk.

związki frazeologiczne:

etymologia:

uwagi:

tłumaczenia:

• białoruski: (1.1) кіданне n
• bułgarski: (1.1) хвърляне n
• rosyjski: (1.1) бросание n
• szwedzki: (1.1) kastning w

źródła: