ryk

Z Wikisłownika – wolnego słownika wielojęzycznego
Podobna pisownia Podobna pisownia: Rykryḱryḱḱrýk

ryk (język polski)[edytuj]

ryk (1.1) lwa
wymowa:
IPA[rɨk], AS[ryk]
?/i
znaczenia:

rzeczownik, rodzaj męskorzeczowy

(1.1) donośny i przeciągły głos niektórych zwierząt[1]
(1.2) ostry, donośny, przeciągły głos; dźwięk przypominający ryk (1.1)[1]
(1.3) pot. głośny, przeraźliwy krzyk, śpiew, śmiech lub płacz[1]
odmiana:
przykłady:
składnia:
kolokacje:
synonimy:
antonimy:
hiperonimy:
hiponimy:
holonimy:
meronimy:
wyrazy pokrewne:
rzecz. rykowisko n, ryczka ż, porykiwanie n, ryczenie n
czas. ryczeć, zaryczeń, wyryczeć się, porykiwać
związki frazeologiczne:
w rykani ryku, ani kwikutwój ryk, a mój byk
etymologia:
uwagi:
tłumaczenia:
źródła:
  1. 1,0 1,1 1,2 publikacja w otwartym dostępie – możesz ją przeczytać Hasło „ryk” w: Słownik języka polskiego, Wydawnictwo Naukowe PWN.

ryk (język czeski)[edytuj]

wymowa:
znaczenia:

rzeczownik, rodzaj męski nieżywotny

(1.1) ryk
odmiana:
(1.1)
przykłady:
składnia:
kolokacje:
synonimy:
antonimy:
hiperonimy:
hiponimy:
holonimy:
meronimy:
wyrazy pokrewne:
związki frazeologiczne:
etymologia:
uwagi:
źródła:

ryk (język wilamowski)[edytuj]

zapisy w ortografiach alternatywnych:
ryḱryḱḱ
wymowa:
?/i
znaczenia:

rzeczownik, rodzaj męski

(1.1) grzbiet[1]
odmiana:
(1.1) lp ryk; lm rykia
przykłady:
składnia:
kolokacje:
synonimy:
antonimy:
hiperonimy:
hiponimy:
holonimy:
meronimy:
wyrazy pokrewne:
związki frazeologiczne:
etymologia:
uwagi:
(1.1) zobacz też: indeks:Wilamowski - Części ciała
źródła:
  1. publikacja w otwartym dostępie – możesz ją przeczytać Słownik języka wilamowskiego w: Józef Gara, Zbiór wierszy o wilamowskich obrzędach i obyczajach oraz Słownik języka wilamowskiego, Stowarzyszenie Na Rzecz Zachowania Dziedzictwa Kulturowego Miasta Wilamowice „Wilamowianie”, Bielsko-Biała 2004, ISBN 83-914917-8-1.