rudymentarny

Z Wikisłownika – wolnego słownika wielojęzycznego

rudymentarny (język polski)[edytuj]

wymowa:
IPA[ˌrudɨ̃mɛ̃nˈtarnɨ], AS[rudỹmẽntarny], zjawiska fonetyczne: nazal.akc. pob.
?/i
znaczenia:

przymiotnik

(1.1) książk. początkowy, elementarny[1], podstawowy[2], pierwotny[3]
(1.2) książk. szczątkowy[1], zanikający[2]
odmiana:
(1.1-2)
przykłady:
(1.1) Natomiast oczywiście sprawa jest tutaj natury rudymentarnej, dlatego że chodzi o prawo świadka do korzystania z pomocy pełnomocnika, co gwarantuje mu ustawa o sejmowej komisji śledczej[4].
(1.2) Uprzątanie liści i wywożenie skoszonej trawy zubaża ten rudymentarny ekosystem, przez co konieczne jest podawanie sztucznych nawozów, a nieraz także podlewanie[5].
składnia:
kolokacje:
synonimy:
(1.1) początkowy, elementarny, podstawowy, pierwotny, daw. rudymentalny
(1.2) szczątkowy, zanikający, daw. rudymentalny
antonimy:
hiperonimy:
hiponimy:
holonimy:
meronimy:
wyrazy pokrewne:
rzecz. rudyment m, rudymentacja ż, rudymentarność ż
przym. rudymentalny
przysł. rudymentarnie
związki frazeologiczne:
etymologia:
(1.1-2) łac. rudimentum < łac. rudis[1]
uwagi:
tłumaczenia:
źródła:
  1. 1,0 1,1 1,2 Hasło „rudymentarny” w: Władysław Kopaliński, Słownik wyrazów obcych i zwrotów obcojęzycznych, De Agostini Polska.
  2. 2,0 2,1 publikacja w otwartym dostępie – możesz ją przeczytać Hasło „rudymentarny” w: Słownik języka polskiego, Wydawnictwo Naukowe PWN.
  3. publikacja w otwartym dostępie – możesz ją przeczytać Hasło „rudymentarny” w: Słownik języka polskiego pod redakcją Witolda Doroszewskiego, Wydawnictwo Naukowe PWN.
  4. Kancelaria Sejmu Rzeczypospolitej Polskiej, 2004, Narodowy Korpus Języka Polskiego.
  5. January WEINER, Wszechświat, 01/10/2005, Narodowy Korpus Języka Polskiego.