rozpaczać

Z Wikisłownika – wolnego słownika wielojęzycznego

rozpaczać (język polski)[edytuj]

wymowa:
?/i
znaczenia:

czasownik nieprzechodni niedokonany (dk. przest. rozpaczyć)

(1.1) pogrążać się w rozpaczy, bardzo nad czymś ubolewać, cierpieć
odmiana:
(1.1) koniugacja I
przykłady:
(1.1) Tak się przestraszył król Murdas, że mu w oczach pociemniało. Rozpaczał nad lekkomyślnością, wskutek której nakręcił wróżącą szafę[1].
składnia:
kolokacje:
synonimy:
(1.1) lać łzy
antonimy:
hiperonimy:
hiponimy:
holonimy:
meronimy:
wyrazy pokrewne:
rzecz. rozpacz ż, rozpaczanie n
przym. rozpaczliwy, zrozpaczony
przysł. rozpaczliwie
związki frazeologiczne:
etymologia:
uwagi:
tłumaczenia:
źródła:
  1. Stanisław Lem, Bajki robotów, 1964, Narodowy Korpus Języka Polskiego.