rodzaj męskoosobowy

rodzaj męskoosobowy (język polski)

wymowa:

IPA: [ˈrɔʣ̑aj ˌmɛ̃w̃skɔːsɔˈbɔvɨ], AS: [roʒai ̯ mẽũ̯sk•osobovy], zjawiska fonetyczne: nazal.• asynch. ę • dł. sam.• akc. pob.

​

znaczenia:

fraza rzeczownikowa, rodzaj męskorzeczowy

(1.1) jęz. kategoria morfologiczna rzeczowników (w niektórych językach), odnoszących się do osób płci męskiej lub w liczbie mnogiej do osób płci męskiej i żeńskiej, decydująca o ich odmianie oraz o formie części mowy wchodzących z nimi w związki zgody i o formach łączących się z nimi czasowników

odmiana:

(1.1) związek zgody;

 

przypadek	liczba pojedyncza	liczba mnoga
mianownik	rodzaj męskoosobowy	rodzaje męskoosobowe
dopełniacz	rodzaju męskoosobowego	rodzajów męskoosobowych
celownik	rodzajowi męskoosobowemu	rodzajom męskoosobowym
biernik	rodzaj męskoosobowy	rodzaje męskoosobowe
narzędnik	rodzajem męskoosobowym	rodzajami męskoosobowymi
miejscownik	rodzaju męskoosobowym	rodzajach męskoosobowych
wołacz	rodzaju męskoosobowy	rodzaje męskoosobowe

przykłady:

(1.1) Wyrazy „uczeń”, „kierowca”, „gość” mają rodzaj męskoosobowy.

(1.1) Rzeczowniki rodzaju męskoosobowego w liczbie mnogiej mają biernik równy dopełniaczowi.

składnia:

kolokacje:

synonimy:

(1.1) skrót r. m.-os.

antonimy:

hiperonimy:

hiponimy:

holonimy:

meronimy:

wyrazy pokrewne:

związki frazeologiczne:

etymologia:

uwagi:

tłumaczenia:

• angielski: (1.1) masculine personal
• kazachski: (1.1) тұлғалық аталық тек
• niemiecki: (1.1) Personalmaskulinum n
• ukraiński: (1.1) чоловічий рід персональний

źródła: