rekwizyt

rekwizyt (język polski)

wymowa:

IPA: [rɛˈkfʲizɨt], AS: [rekfʹizyt], zjawiska fonetyczne: zmięk.• utr. dźw.

​

znaczenia:

rzeczownik, rodzaj męskorzeczowy

(1.1) teatr. przedmiot sceniczny używany podczas przedstawienia teatralnego lub filmu, którym aktor manipuluje w czasie gry; zob. też rekwizyt w Wikipedii

odmiana:

(1.1)

 

przypadek	liczba pojedyncza	liczba mnoga
mianownik	rekwizyt	rekwizyty
dopełniacz	rekwizytu	rekwizytów
celownik	rekwizytowi	rekwizytom
biernik	rekwizyt	rekwizyty
narzędnik	rekwizytem	rekwizytami
miejscownik	rekwizycie	rekwizytach
wołacz	rekwizycie	rekwizyty

przykłady:

(1.1) Szyfman odstąpił im jedną z dwóch maleńkich garderób na pierwszym piętrze, a sam przeniósł się do drugiej, którą zajmowała jego żona. W obu pokoikach piętrzyły się stosy rekwizytów i trudno się było poruszać.

składnia:

kolokacje:

synonimy:

antonimy:

hiperonimy:

hiponimy:

holonimy:

meronimy:

wyrazy pokrewne:

rzecz. rekwizytor mos, rekwizytorka ż, rekwizytornia ż

zdrobn. rekwizycik mrz

przym. rekwizytowy

związki frazeologiczne:

etymologia:

uwagi:

tłumaczenia:

• angielski: (1.1) prop, property
• bułgarski: (1.1) реквизит m
• duński: (1.1) rekvisit w
• esperanto: (1.1) rekvizito
• interlingua: (1.1) requisito
• niemiecki: (1.1) Requisit n
• ukraiński: (1.1) реквізит m

źródła: