rękopis

Z Wikisłownika – wolnego słownika wielojęzycznego

rękopis (język polski)[edytuj]

rękopis (1.1)
wymowa:
IPA[rɛ̃ŋˈkɔpʲis], AS[rẽŋkopʹis], zjawiska fonetyczne: zmięk.nazal.asynch. ę 
?/i
znaczenia:

rzeczownik, rodzaj męskorzeczowy

(1.1) książk. tekst utworu (lub inny tekst) pisany ręcznie; zob. też rękopis w Wikipedii
(1.2) książk. maszynopis autorski przed publikacją
odmiana:
(1.1-2)
przykłady:
składnia:
kolokacje:
synonimy:
skr. rkps lub rkp
(1.1) manuskrypt, autograf
antonimy:
(1.1) maszynopis, druk
hiperonimy:
hiponimy:
holonimy:
meronimy:
wyrazy pokrewne:
rzecz. rękopiśmiennictwo n
przym. rękopiśmienny, rękopiśmienniczy, rękopisowy
związki frazeologiczne:
etymologia:
st.pol. rękopism < st.pol. rękopismo < pol. ręka + -o- + pismo, upodobnienie do wyrazów dziejopis, rysopis[1]
uwagi:
tłumaczenia:
źródła:
  1. Zapytania i odpowiedzi, „Poradnik Językowy” nr 3/1904, s. 36.