równoleżnik

Z Wikisłownika – wolnego słownika wielojęzycznego

równoleżnik (język polski)[edytuj]

wymowa:
?/i
znaczenia:

rzeczownik, rodzaj męskorzeczowy

(1.1) geogr. umowny okrąg powstały wskutek przecięcia powierzchni kuli ziemskiej płaszczyzną prostopadłą do jej osi; zob. też równoleżnik w Wikipedii
odmiana:
(1.1)
przykłady:
(1.1) Najdłuższym równoleżnikiem jest równik.
składnia:
kolokacje:
(1.1) równoleżnik niebieski • równoleżnik ziemski
synonimy:
antonimy:
hiperonimy:
(1.1) okrąg
hiponimy:
holonimy:
meronimy:
wyrazy pokrewne:
rzecz. równoległość ż
przym. równoległy
przysł. równolegle
związki frazeologiczne:
etymologia:
pol. równoległy + -nik
uwagi:
tłumaczenia:
źródła: