pyta

Z Wikisłownika – wolnego słownika wielojęzycznego
Podobna pisownia Podobna pisownia: pytȧ

pyta (język polski)[edytuj]

wymowa:
IPA[ˈpɨta], AS[pyta]
?/i
znaczenia:

rzeczownik, rodzaj żeński

(1.1) daw. narzędzie do bicia ze skręconej po skosie chusty lub ręcznika[1]
(1.2) daw. uderzanie pytą (1.1)[1]
(1.3) daw. rodzaj dziesięciny dawanej organiście[1]
(1.4) daw. powróz, którym bito flisów[1]
(1.5) grub. żart. penis[1]
(1.6) gw. więz. więzienna rozrywka stosowana wśród skazanych, polegająca na okładaniu się pytą (1.1)[2]

czasownik, forma fleksyjna

(2.1) 3. os. lp ter.zob. pytać
odmiana:
przykłady:
(1.1) (…) a wodziciel niby go to powstrzymywał, a pytą wokół prał, co wlazło, i krzykał (…) (sic!)[3]
(1.5) Gdy oglądam pornole, od razu stoi mi pyta.
(1.5) Skończone budzenia się rano / ze stojącą pytą / która prowadzi i wskazuje drogę[4].
(1.5) Syn najstarszy miał chuj długi / I gruby na kształt maczugi, / A po bokach jego były / jak postronkigrube żyły, / Jakieś sęki, jakieś guzy – / Jaja miał jak dwa arbuzy! / A że ciągle mu bez mała / ta ogromna pyta stała, / Chujogromem go nazwano[5].
(1.6) W niektórych celach mają własnej roboty talię kart (…). Przeważnie jednak śpią, albo rżną w pytę. Pyta odchodzi najwięcej tam, gdzie siedzą cuwaksy (…)[6]
(2.1) Kto pyta, nie błądzi.
składnia:
kolokacje:
(1.6) rżnąć w pytę
synonimy:
(1.5) zob. w haśle penis
antonimy:
hiperonimy:
hiponimy:
holonimy:
meronimy:
wyrazy pokrewne:
rzecz.
zdrobn. pytka ż
związki frazeologiczne:
w pytę
etymologia:
uwagi:
tłumaczenia:
(1.5) zobacz listę tłumaczeń w haśle: penis
źródła:
  1. 1,0 1,1 1,2 1,3 1,4 publikacja w otwartym dostępie – możesz ją przeczytać Słownik języka polskiego, red. Jan Karłowicz, Adam Kryński, Władysław Niedźwiedzki, t. V: Próba-R, Warszawa 1900–1927, s. 453.
  2. Gry i zabawy środowisk dewiacyjnych w: Anna Piotrowicz, Słownictwo i frazeologia życia towarzyskiego w polskiej leksykografii XX wieku, Wydawnictwo Naukowe UAM, Poznań 2004, ISBN 83-232-1378-X, s. 102.
  3. Władysław Reymont Chłopi, część II: Zima, rozdział X
  4. Czesław Miłosz Późna starość
  5. Utwór przypisywany Aleksandrowi Fredrze: Baśń o trzech braciach i królewnie
  6. Marian Czuchnowski Cynk, Ludowa Spółdzielnia Wydawnicza, Warszawa 1976, s. 54