puszta

puszta (język polski)

wymowa:

IPA: [ˈpuʃta], AS: [pušta]

​

znaczenia:

rzeczownik, rodzaj żeński

(1.1) geogr. step na Wielkiej Nizinie Węgierskiej; zob. też puszta w Wikipedii

odmiana:

(1.1) blm

 

przypadek	liczba pojedyncza
mianownik	puszta
dopełniacz	puszty
celownik	puszcie
biernik	pusztę
narzędnik	pusztą
miejscownik	puszcie
wołacz	puszto

przykłady:

składnia:

kolokacje:

synonimy:

antonimy:

hiperonimy:

hiponimy:

holonimy:

meronimy:

wyrazy pokrewne:

związki frazeologiczne:

etymologia:

(1.1) węg. puszta

uwagi:

(1.1) por. step • pampa • preria

tłumaczenia:

• słowacki: (1.1) pusta ż

źródła:

puszta (interlingua)

wymowa:

znaczenia:

rzeczownik

(1.1) geogr. puszta

odmiana:

przykłady:

składnia:

kolokacje:

synonimy:

antonimy:

hiperonimy:

hiponimy:

holonimy:

meronimy:

wyrazy pokrewne:

związki frazeologiczne:

etymologia:

uwagi:

źródła:

puszta (język węgierski)

wymowa:

​

znaczenia:

rzeczownik

(1.1) pustkowie, pustynia

(1.2) geogr. puszta

przymiotnik

(2.1) pusty, opuszczony

odmiana:

przykłady:

składnia:

kolokacje:

synonimy:

antonimy:

hiperonimy:

hiponimy:

holonimy:

meronimy:

wyrazy pokrewne:

rzecz. pusztaság, pusztítás, pusztító, pusztulás

czas. pusztít, pusztul

przym. pusztító

przysł. pusztán

związki frazeologiczne:

etymologia:

uwagi:

źródła: