puha

puha (język polski)

wymowa:

znaczenia:

rzeczownik, rodzaj żeński

(1.1) daw. bicz skręcony ze sznurów lub rzemieni

odmiana:

(1.1)

 

przypadek	liczba pojedyncza	liczba mnoga
mianownik	puha	puhy
dopełniacz	puhy	puh
celownik	pusze / puże	puhom
biernik	puhę	puhy
narzędnik	puhą	puhami
miejscownik	pusze / puże	puhach
wołacz	puho	puhy

przykłady:

(1.1) Pod jego puhą grzbiet mi krwią spłynął, czego nie zapomnę.

składnia:

kolokacje:

synonimy:

(1.1) batog, bizun

antonimy:

hiperonimy:

hiponimy:

holonimy:

meronimy:

wyrazy pokrewne:

związki frazeologiczne:

etymologia:

uwagi:

tłumaczenia:

• białoruski: (1.1) пуга ż

źródła:

puha (język węgierski)

wymowa:

IPA: /ˈpuhɒ/

podział przy przenoszeniu wyrazu: pu•ha

znaczenia:

przymiotnik

(1.1) miękki

odmiana:

przykłady:

składnia:

kolokacje:

(1.1) puhafa

synonimy:

antonimy:

(1.1) kemény

hiperonimy:

hiponimy:

holonimy:

meronimy:

wyrazy pokrewne:

rzecz. puhaság, puhulás

czas. puhít, puhul

przysł. puhán

związki frazeologiczne:

etymologia:

uwagi:

źródła: