pugna

Z Wikisłownika – wolnego słownika wielojęzycznego

pugna (język hiszpański)[edytuj]

wymowa:
IPA['puɣ.na]
znaczenia:

rzeczownik, rodzaj żeński

(1.1) walka, bój
(1.2) starcie, zmaganie

czasownik, forma fleksyjna

(2.1) 3. os. lp (él, ella, usted) czasu teraźniejszego (presente) trybu oznajmującego (indicativo) od pugnar
(2.2) 2. os. lp () trybu rozkazującego (imperativo) od pugnar
odmiana:
(1) lm pugnas
przykłady:
składnia:
kolokacje:
synonimy:
(1.1) combate, lucha, pelea
(1.2) oposición, rivalidad
antonimy:
hiperonimy:
hiponimy:
holonimy:
meronimy:
wyrazy pokrewne:
czas. pugnar
przym. pugnante
rzecz. pugnacidad ż
związki frazeologiczne:
etymologia:
łac. pugna
uwagi:
źródła:

pugna (język łaciński)[edytuj]

wymowa:
znaczenia:

rzeczownik, rodzaj żeński

(1.1) walka
(1.2) bitwa
odmiana:
(1.1-2) pugna, pugnae (deklinacja I)
przykłady:
składnia:
kolokacje:
synonimy:
(1.1) certamen n
(1.2) proelium n
antonimy:
hiperonimy:
hiponimy:
holonimy:
meronimy:
wyrazy pokrewne:
związki frazeologiczne:
etymologia:
uwagi:
źródła:

pugna (język włoski)[edytuj]

wymowa:
IPA/'pu.ɲɲa/
znaczenia:

rzeczownik, rodzaj żeński

(1.1) książk. bitwa, walka (także przen.)[1]
odmiana:
(1.1) lp pugna; lm pugne
przykłady:
składnia:
kolokacje:
synonimy:
(1.1) battaglia, combattimento, lotta
antonimy:
hiperonimy:
hiponimy:
holonimy:
meronimy:
wyrazy pokrewne:
rzecz. pugnata ż, pugno m
czas. pugnare
przym. pugnace
związki frazeologiczne:
etymologia:
łac. pugna
uwagi:
źródła:
  1. Maria K. Podracka, Uniwersalny słownik włosko-polski. Dizionario universale italiano-polacco, Wydawnictwo REA, Warszawa 2004, ISBN 83-7141-522-2.