puchać

Z Wikisłownika – wolnego słownika wielojęzycznego

puchać (język polski)[edytuj]

wymowa:
IPA[ˈpuxaʨ̑], AS[puχać]
?/i
znaczenia:

czasownik nieprzechodni niedokonany

(1.1) neologizm hukać
odmiana:
(1.1) koniugacja I
przykłady:
(1.1) Wrona gdzieniegdzie kracze i puchają puchacze[1].
(1.1) Księżyc na młodziku i puchają puchacze; no bo ktoś musi puchać[2].
składnia:
kolokacje:
synonimy:
(1.1) hukać
antonimy:
hiperonimy:
hiponimy:
holonimy:
meronimy:
wyrazy pokrewne:
rzecz. puchacz m, puchanie n
związki frazeologiczne:
etymologia:
(1.1) pol. puchacz + hukać
uwagi:
(1.1) słowo nie jest powszechnie używane w języku polskim
tłumaczenia:
(1.1) zobacz listę tłumaczeń w haśle: hukać
źródła:
  1. Adam Mickiewicz, Lilie.
  2. Konstanty Ildefons Gałczyński, Straszna ballada wielkanocna o zatopionej szynce, prawdopodobnie nawiązanie do Mickiewicza.