puściuteńki

puściuteńki (język polski)

wymowa:

IPA: [ˌpuɕʨ̑uˈtɛ̃ɲci], AS: [puśćutẽńḱi], zjawiska fonetyczne: zmięk.• nazal.• akc. pob.

​

znaczenia:

przymiotnik

(1.1) pot. zdrobn. od: pusty

odmiana:

(1.1)

 

przypadek	liczba pojedyncza				liczba mnoga
	mos/mzw	mrz	ż	n	mos	nmos
mianownik	puściuteńki		puściuteńka	puściuteńkie	puściuteńcy	puściuteńkie
dopełniacz	puściuteńkiego		puściuteńkiej	puściuteńkiego	puściuteńkich
celownik	puściuteńkiemu		puściuteńkiej	puściuteńkiemu	puściuteńkim
biernik	puściuteńkiego	puściuteńki	puściuteńką	puściuteńkie	puściuteńkich	puściuteńkie
narzędnik	puściuteńkim		puściuteńką	puściuteńkim	puściuteńkimi
miejscownik	puściuteńkim		puściuteńkiej	puściuteńkim	puściuteńkich
wołacz	puściuteńki		puściuteńka	puściuteńkie	puściuteńcy	puściuteńkie

przykłady:

(1.1) Siedzieli przy stoliku, na którym leżał egzemplarz naszego przedstawienia - a my, mocno jeszcze zaspani, występujący przed nimi w puściuteńkiej, ogromnej sali gimnastycznej jakiejś szkoły.

składnia:

kolokacje:

synonimy:

antonimy:

hiperonimy:

hiponimy:

holonimy:

meronimy:

wyrazy pokrewne:

rzecz. pustka

przym. pusty, puściusieńki, puściuśki, puściutki

przysł. pusto, puściuteńko, puściutko

czas. pustoszyć

związki frazeologiczne:

etymologia:

uwagi:

tłumaczenia:

źródła: