puścić się pędem
puścić się pędem (język polski)[edytuj]
- wymowa:
- IPA: [ˈpuɕʨ̑iʨ̑‿ɕɛ ˈpɛ̃ndɛ̃m], AS: [puśćić‿śe pẽndẽm], zjawiska fonetyczne: zmięk.• nazal.• denazal.• asynch. ę • zestr. akc.
-
- znaczenia:
fraza czasownikowa
- odmiana:
- (1.1) zob. puścić się, „pędem” nieodm.
- przykłady:
- (1.1) (…) jakaś kobieta rozpoznała Valentina i wykrzynęła jego nazwisko. W przeciągu zaledwie kilku sekund wyzwoliło to zbiorowy amok, a wszystkie przedstawicielki płci pięknej znajdujące się w zasięgu słuchu puściły się pędem w jego kierunku.[1]
- składnia:
- synonimy:
- antonimy:
- hiperonimy:
- hiponimy:
- holonimy:
- meronimy:
- wyrazy pokrewne:
- związki frazeologiczne:
- etymologia:
- uwagi:
- (1.1) zobacz też: Indeks:Polski - Związki frazeologiczne
- tłumaczenia:
- źródła:
- ↑ Noel Botham, Valentino. Pierwszy amant kina, Wydawnictwo Ravi 2003, s. 8.