przybić

Z Wikisłownika – wolnego słownika wielojęzycznego

przybić (język polski)[edytuj]

kobiety przybijają (1.1) papę
desantowiec przybija (1.1) do brzegu
oni przybijają (1.6) piątkę
wymowa:
IPA[ˈpʃɨbʲiʨ̑], AS[pšybʹić], zjawiska fonetyczne: zmięk.utr. dźw.
?/i
znaczenia:

czasownik przechodni dokonany

(1.1) aspekt dokonany od: przybijać
(1.2) umocować coś gwoździem
(1.3) przypłynąć do brzegu
(1.4) odcisnąć stempel
(1.5) mocno zmartwić kogoś
(1.6) uderzyć dłonią w cudzą dłoń
odmiana:
(1.1-6)
przykłady:
(1.3) Witold Gombrowicz 21 sierpnia 1939 roku na statku "Chrobry" przybił do Buenos Aires[1].
składnia:
kolokacje:
synonimy:
antonimy:
hiperonimy:
hiponimy:
holonimy:
meronimy:
wyrazy pokrewne:
rzecz. bicie n, przybitka ż, przybijanie n, przybicie n
czas. bić, przybijać ndk.
ims. przybity
przym. przybity
związki frazeologiczne:
etymologia:
uwagi:
tłumaczenia:
(1.1) dla języków nierozróżniających aspektów zobacz listę tłumaczeń w haśle: przybijać
źródła:
  1. Maciej Łuczak, Rejs, czyli szczególnie nie chodzę na filmy polskie, 2002, Narodowy Korpus Języka Polskiego.