przecinać

Z Wikisłownika – wolnego słownika wielojęzycznego

przecinać (język polski)[edytuj]

droga przecina (1.3) drugą
wymowa:
?/i
znaczenia:

czasownik przechodni niedokonany (dk. przeciąć)

(1.1) dzielić na części ostrym narzędziem
(1.2) przerywać ciągłość jakiejś powierzchni
(1.3) o linii, drodze: przebiegać w poprzek
(1.4) gwałtownie kończyć (np. dyskusję, ciszę)
(1.5) uznawać zakład za zawarty, przez symboliczne "przecięcie" przez świadka połączonych dłoni osób zakładających się

czasownik zwrotny niedokonany przecinać się (dk. przeciąć się)

(2.1) o drogach, trasach, szlakach, liniach, itp.: krzyżować się
odmiana:
(1.1-5) koniugacja I
(2.1) koniugacja I
przykłady:
(1.1) Błyskawicznie Matfiej przecina postronki, obaj z Prokopem odrąbują dyszel[1].
(1.3) Potok przecinał nam jeszcze dwukrotnie drogę, bo płynął zygzakiem[2].
składnia:
kolokacje:
(1.5) przecinać zakład
synonimy:
antonimy:
hiperonimy:
hiponimy:
holonimy:
meronimy:
wyrazy pokrewne:
rzecz. przecinak m, przecinka ż, przecięcie n, przecinanie n, przecinek m
czas. ciąć ndk., przeciąć dk.
związki frazeologiczne:
etymologia:
uwagi:
tłumaczenia:
źródła:
  1. Zofia Kossak, Błogosławiona wina, 1953, Narodowy Korpus Języka Polskiego.
  2. Andrzej Stasiuk, Biały kruk, 1955, Narodowy Korpus Języka Polskiego.