prolegomena

Z Wikisłownika – wolnego słownika wielojęzycznego

prolegomena (język polski)[edytuj]

wymowa:
IPA: [ˌprɔlɛɡɔ̃ˈmɛ̃na], AS: [prolegõmẽna], zjawiska fonetyczne: nazal.• akc. pob.
​?/i
znaczenia:

rzeczownik, rodzaj niemęskoosobowy, liczba mnoga

(1.1) książk. uwagi wstępne do jakiegoś zagadnienia[1][2][3]
(1.2) książk. przedmowa mająca ułatwić czytelnikowi lekturę jakiegoś tekstu[1][2][3]
odmiana:
(1.1-2) blp;
 
przypadekliczba mnoga
mianownikprolegomena
dopełniaczprolegomenów
celownikprolegomenom
biernikprolegomena
narzędnikprolegomenami
miejscownikprolegomenach
wołaczprolegomena
przykłady:
składnia:
kolokacje:
synonimy:
(1.1) wprowadzenie, introdukcja, wstęp
antonimy:
hiperonimy:
(1.2) przedmowa, wstęp
hiponimy:
holonimy:
meronimy:
wyrazy pokrewne:
związki frazeologiczne:
etymologia:
franc. prolégomènes[1] < gr. προλεγόμενα (prolegómena)[3]
uwagi:
słowniki nie notują liczby pojedynczej prolegomenum, ale pojawia się ona w tekstach, choć jest bardzo rzadka
tłumaczenia:
źródła:
  1. ↑ 1,0 1,1 1,2 publikacja w zamkniętym dostępie – wymagana płatna rejestracja Uniwersalny słownik języka polskiego, red. Stanisław Dubisz i Elżbieta Sobol, Wydawnictwo Naukowe PWN.
  2. ↑ 2,0 2,1 publikacja w otwartym dostępie – możesz ją przeczytać Hasło „prolegomena” w: Słownik języka polskiego, Wydawnictwo Naukowe PWN.
  3. ↑ 3,0 3,1 3,2 publikacja w otwartym dostępie – możesz ją przeczytać Hasło „prolegomena” w: Słownik języka polskiego pod redakcją Witolda Doroszewskiego, Wydawnictwo Naukowe PWN.
Źródło: „https://pl.wiktionary.org/w/index.php?title=prolegomena&oldid=8016673”