progenitura
progenitura (język polski)[edytuj]
- znaczenia:
rzeczownik zbiorowy, rodzaj żeński
- odmiana:
- (1.1) blm,
przypadek liczba pojedyncza liczba mnoga mianownik progenitura progenitury dopełniacz progenitury progenitur celownik progeniturze progeniturom biernik progeniturę progenitury narzędnik progeniturą progeniturami miejscownik progeniturze progeniturach wołacz progenituro progenitury
- przykłady:
- składnia:
- synonimy:
- antonimy:
- hiperonimy:
- hiponimy:
- holonimy:
- meronimy:
- wyrazy pokrewne:
- związki frazeologiczne:
- etymologia:
- (1.1) franc. progéniture
- uwagi:
- tłumaczenia:
- angielski: (1.1) progeniture, progeny
- francuski: (1.1) progéniture ż
- źródła:
- ↑
Hasło „progenitura” w: Słownik języka polskiego pod redakcją Witolda Doroszewskiego, Wydawnictwo Naukowe PWN.
- ↑ Hasło „progenitura” w: Inny słownik języka polskiego PWN, red. Mirosław Bańko, t. II, Wydawnictwo Naukowe PWN, Warszawa 2014, ISBN 978–83–01–17799–7, s. 267.
