prochy

prochy (język polski)

prochy (1.2)

wymowa:

IPA: [ˈprɔxɨ], AS: [proχy]

​

znaczenia:

rzeczownik, rodzaj niemęskoosobowy, liczba mnoga

(1.1) stałe produkty rozkładu lub spopielenia zwłok

(1.2) pot. narkotyki

(1.3) pot. leki, zwłaszcza psychotropowe

rzeczownik, forma fleksyjna

(2.1) M., B. i W. lm od: proch

odmiana:

(1.1-3) blp;

 

przypadek	liczba mnoga
mianownik	prochy
dopełniacz	prochów
celownik	prochom
biernik	prochy
narzędnik	prochami
miejscownik	prochach
wołacz	prochy

przykłady:

(1.1) Pochowano naszego dziadka na prochach Marianny i Katarzyny.

(1.2) Ludzi po prochach od razu przywozili w pasach.

składnia:

kolokacje:

synonimy:

antonimy:

hiperonimy:

hiponimy:

holonimy:

meronimy:

wyrazy pokrewne:

rzecz. proch mrz, prochowiec mrz

czas. proszkować ndk., sproszkować dk.

przym. prochowy, proszkowy

związki frazeologiczne:

etymologia:

uwagi:

tłumaczenia:

• duński: (1.1) støv w
• hiszpański: (1.1) cenizas ż lm
• jidysz: (1.1) אַש n (asz)
• niderlandzki: (1.1) as m
• niemiecki: (1.1) Asche ż
• rosyjski: (1.1) пра́х m

źródła: