prewencja

prewencja (język polski)

wymowa:

IPA: [prɛˈvɛ̃nʦ̑ʲja], AS: [prevẽncʹi ̯a], zjawiska fonetyczne: zmięk.• nazal.

​

znaczenia:

rzeczownik, rodzaj żeński

(1.1) zapobieganie czynom i zjawiskom uważanym za niepożądane

(1.2) środ. oddział policji, którego zadaniem jest zapobieganie przestępczości

odmiana:

(1.1)

 

przypadek	liczba pojedyncza	liczba mnoga
mianownik	prewencja	prewencje
dopełniacz	prewencji	prewencji / przest. prewencyj
celownik	prewencji	prewencjom
biernik	prewencję	prewencje
narzędnik	prewencją	prewencjami
miejscownik	prewencji	prewencjach
wołacz	prewencjo	prewencje

przykłady:

(1.1) Prewencja kryminalna polega między innymi na prowadzeniu pogadanek w szkołach.

(1.2) Przyślij mi tu paru rozgarniętych chłopaków z prewencji.

składnia:

kolokacje:

(1.1) prewencja kryminalna / pożarowa • prewencja ogólna / szczególna / negatywna / pozytywna / pierwotna / wtórna

(1.2) oddział prewencji

synonimy:

(1.1) zapobieganie, profilaktyka

antonimy:

hiperonimy:

hiponimy:

holonimy:

meronimy:

wyrazy pokrewne:

rzecz. prewencyjność ż, prewentorium n, prewenter m, prewentor m

przym. prewencyjny, prewentoryjny, prewentywny

przysł. prewencyjnie, prewentywnie

związki frazeologiczne:

etymologia:

p.łac. praeventio → zapobieganie, utworzone od łac. praevenire → wyprzedzić, zapobiec < łac. prae- + venire → przed + przychodzić

uwagi:

(1.1) słowo używane zwykle w kontekście zapobiegania przestępstwom

zob. też prewencja w Wikipedii

tłumaczenia:

• angielski: (1.1) prevention
• czeski: (1.2) pořádková policie ż
• hiszpański: (1.1) prevención ż
• interlingua: (1.1) prevention
• jidysz: (1.1) פֿאַרהיטונג ż (farhitung)
• łaciński: (1.1) praeventio
• ukraiński: (1.1) превенція ż

źródła: