praktyka

Z Wikisłownika – wolnego słownika wielojęzycznego

praktyka (język polski)[edytuj]

wymowa:
IPA: [ˈpraktɨka], AS: [praktyka], zjawiska fonetyczne: akc. na 3 syl. ​?/i
znaczenia:

rzeczownik, rodzaj żeński

(1.1) świadoma i celowa działalność ludzka[1]
(1.2) okres szkolenia lub nabywania wprawy w jakimś zawodzie[1]
(1.3) doświadczenie zdobyte dzięki działalności ludzkiej[1]
(1.4) wykonywanie zawodu[1]
(1.5) st.pol. wróżba

rzeczownik, forma fleksyjna

(2.1) D. i B. lp od: praktyk
odmiana:
(1.1-5)
 
przypadekliczba pojedynczaliczba mnoga
mianownikpraktykapraktyki
dopełniaczpraktykipraktyk
celownikpraktycepraktykom
biernikpraktykępraktyki
narzędnikpraktykąpraktykami
miejscownikpraktycepraktykach
wołaczpraktykopraktyki
przykłady:
składnia:
kolokacje:
(1.1) nieuczciwa praktyka
(1.4) praktyka lekarska
synonimy:
(1.2) ćwiczenie[2]
(1.3) biegłość, doświadczenie, rutyna, wprawa[2]
antonimy:
hiperonimy:
hiponimy:
holonimy:
meronimy:
wyrazy pokrewne:
rzecz. praktykowanie n, praktyczność ż, praktykant, praktykantka, praxis
przym. praktyczny
przysł. praktycznie
czas. praktykować
związki frazeologiczne:
etymologia:
franc. pratique < łac. < gr. πράξη
uwagi:
tłumaczenia:
źródła:
  1. ↑ 1,0 1,1 1,2 1,3 Hasło „praktyka” w: SJP.pl.
  2. ↑ 2,0 2,1 synonimy.ux.pl.
Źródło: „https://pl.wiktionary.org/w/index.php?title=praktyka&oldid=8023298”