poszlaka

Z Wikisłownika – wolnego słownika wielojęzycznego

poszlaka (język polski)[edytuj]

wymowa:
IPA[pɔˈʃlaka], AS[pošlaka] ?/i
znaczenia:

rzeczownik, rodzaj żeński

(1.1) fakt nieudowodniony, który jednak przemawia za określoną interpretacją czegoś
(1.2) niebezpośredni dowód na uwikłanie, winę, itp.
odmiana:
(1.1-2)
przykłady:
(1.1) Po obu stronach szeregu domów stały garaże, więc do ogrodów można się było dostać tylko przez domy. To jeszcze nie był dowód, ale silna poszlaka[1].
(1.1) Tak też uważał Sąd Apelacyjny, do którego odwołał się mecenas Paschalski. Uznano, że poszlaki były wątłe i niepewne, zwłaszcza podobieństwo papieru i sznurka[2].
składnia:
kolokacje:
synonimy:
(1.1) przesłanka, ślad, objaw, oznaka, przejaw, symptom
antonimy:
hiperonimy:
hiponimy:
holonimy:
meronimy:
wyrazy pokrewne:
przym. poszlakowy
związki frazeologiczne:
etymologia:
uwagi:
tłumaczenia:
źródła:
  1. Michał Bielecki, Osiedle prominentów, 1997, Narodowy Korpus Języka Polskiego.
  2. Stanisław Milewski, Ciemne sprawy międzywojnia, 2002, Narodowy Korpus Języka Polskiego.