pomocniczy

Z Wikisłownika – wolnego słownika wielojęzycznego

pomocniczy (język polski)[edytuj]

wymowa:
IPA[ˌpɔ̃mɔʦ̑ʲˈɲiʧ̑ɨ], AS[põmocʹńičy], zjawiska fonetyczne: zmięk.nazal.akc. pob.
?/i
znaczenia:

przymiotnik

(1.1) stanowiący pomoc dla kogoś lub czegoś
odmiana:
(1.1)
przykłady:
(1.1) Spójnik to pomocnicza część mowy, nie ma samodzielnego znaczenia leksykalnego.
składnia:
kolokacje:
(1.1) biskup pomocniczy • czasownik pomocniczyjęzyk pomocniczy • materiał pomocniczy • nauka pomocnicza
synonimy:
(1.1) dodatkowy, uzupełniający; st.pol. auksylijarny
antonimy:
hiperonimy:
hiponimy:
holonimy:
meronimy:
wyrazy pokrewne:
rzecz. pomaganie n, pomocnictwo n, pomoc ż, pomocniczość ż
czas. pomagać ndk.
przym. pomocny, pomocowy
przysł. pomocniczo
związki frazeologiczne:
etymologia:
uwagi:
tłumaczenia:
źródła: