polonizm
polonizm (język polski)[edytuj]
- znaczenia:
rzeczownik, rodzaj męskorzeczowy
- (1.1) jęz. wyraz, zwrot, forma gramatyczna zapożyczona do jakiegoś języka z języka polskiego; zob. też polonizm w Wikipedii
- odmiana:
- (1.1)
przypadek liczba pojedyncza liczba mnoga mianownik polonizm polonizmy dopełniacz polonizmu polonizmów celownik polonizmowi polonizmom biernik polonizm polonizmy narzędnik polonizmem polonizmami miejscownik polonizmie[1] polonizmach wołacz polonizmie[1] polonizmy
- przykłady:
- składnia:
- synonimy:
- antonimy:
- hiperonimy:
- (1.1) slawizm
- hiponimy:
- holonimy:
- meronimy:
- wyrazy pokrewne:
- rzecz. repolonizacja ż, polonistyka ż, polonista mos, polonistka ż, polonizacja ż, polonizowanie n, polonika nmos, polonica nmos, Polonia ż, Polonus mos, polonus mos
- czas. polonizować ndk.
- przym. polonizacyjny, polonistyczny
- związki frazeologiczne:
- uwagi:
- (1.1) zobacz też: Indeks:Polski - Językoznawstwo
- tłumaczenia:
- białoruski: (1.1) паланізм m
- białoruski (taraszkiewica): (1.1) полёнізм m
- czeski: (1.1) polonismus m, polonizmus m
- rosyjski: (1.1) полонизм m
- słowacki: (1.1) polonizmus m
- ukraiński: (1.1) полонізм m
- źródła:
- ↑ 1,0 1,1 Należy do grupy rzeczowników, w których końcówkę zapisywaną w Ms. i W. lp jako „-zmie” wymawia się alternatywnie jako „-zmie” albo „-źmie”.
- ↑ Hasło „polonizm” w: Słownik wyrazów obcych, Wydawnictwo Naukowe PWN, wyd. 1995 i nn.
- ↑
Hasło „polonizm” w: Uniwersalny słownik języka polskiego, red. Stanisław Dubisz i Elżbieta Sobol, Wydawnictwo Naukowe PWN.
