po polsku

po polsku (język polski)

napisy po polsku (1.1)

wymowa:

IPA: [pɔ‿ˈpɔlsku], AS: [po‿polsku], zjawiska fonetyczne: zestr. akc.

​

znaczenia:

fraza przysłówkowa

(1.1) jęz. w języku polskim

(1.2) kult. w sposób właściwy Polakom, typowy dla Polaków

odmiana:

(1.1-2) nieodm.

przykłady:

(1.1) Powiedz to po polsku!

(1.2) Kobiecina przygotowała obiad po polsku, tak jak umiała.

składnia:

kolokacje:

(1.1) mówić / pisać po polsku

synonimy:

(1.2) rzad. z polska

antonimy:

hiperonimy:

hiponimy:

holonimy:

meronimy:

wyrazy pokrewne:

rzecz. Polska ż, Polak mos, Polka ż, polskość ż

przym. polski, polskawy

związki frazeologiczne:

nie rozumiesz po polsku?!

etymologia:

uwagi:

Słowo polsku jest przymiotnikiem polski w celowniku lp, jednak odmienionym według archaicznej deklinacji rzeczownikowej, niewystępującej już poza konstrukcją po+ -u i utartymi zwrotami. Użycie w tym kontekście współczesnej formy celownika, polskiemu jest błędem (niekiedy celowym), por. po polskiemu.

tłumaczenia:

• angielski: (1.1) in Polish
• baskijski: (1.1) polonieraz; (1.2) poloniar erara
• białoruski: (1.1) па-польску
• czeski: (1.1) polsky; (1.2) po polsku
• duński: (1.1) på polsk
• francuski: (1.1) en polonais
• hiszpański: (1.1) en polaco
• niemiecki: (1.1) auf Polnisch
• norweski (bokmål): (1.1) på polsk
• nowogrecki: (1.1) πολωνέζικα
• portugalski: (1.1) em polonês
• rosyjski: (1.1) по-польски
• słowacki: (1.1) po poľsky, poľsky
• szwedzki: (1.1) på polska
• ukraiński: (1.1) по-по́льськи
• węgierski: (1.1) lengyelül
• włoski: (1.1) in polacco

źródła: