południk

południk (język polski)

wymowa:

IPA: [pɔˈwudʲɲik], AS: [pou̯udʹńik], zjawiska fonetyczne: zmięk. ​

znaczenia:

rzeczownik, rodzaj męskorzeczowy

(1.1) geogr. umowna linia na powierzchni Ziemi łącząca bieguny; zob. też południk w Wikipedii

odmiana:

(1.1)

 

przypadek	liczba pojedyncza	liczba mnoga
mianownik	południk	południki
dopełniacz	południka	południków
celownik	południkowi	południkom
biernik	południk	południki
narzędnik	południkiem	południkami
miejscownik	południku	południkach
wołacz	południku	południki

przykłady:

(1.1) Tutaj znajduje się południk 0. (=zerowy).

składnia:

kolokacje:

synonimy:

(1.1) południk geograficzny, południk zerowy

antonimy:

hiperonimy:

hiponimy:

holonimy:

meronimy:

wyrazy pokrewne:

rzecz. południe n

przym. południkowy, południowy

przysł. południkowo

związki frazeologiczne:

etymologia:

uwagi:

tłumaczenia:

• angielski: (1.1) meridian
• baskijski: (1.1) meridiano
• białoruski: (1.1) мерыдыян m
• białoruski (taraszkiewica): (1.1) мэрыдыян m
• bułgarski: (1.1) меридиан m
• chorwacki: (1.1) meridijan
• czeski: (1.1) poledník m
• duński: (1.1) meridian
• esperanto: (1.1) meridiano
• estoński: (1.1) meridiaan
• francuski: (1.1) méridien
• hiszpański: (1.1) meridiano m
• łaciński: (1.1) meridianus
• łotewski: (1.1) meridiāns
• niderlandzki: (1.1) meridiaan
• niemiecki: (1.1) Meridian m
• nowogrecki: (1.1) μεσημβρινός m
• portugalski: (1.1) meridiano
• rosyjski: (1.1) меридиан m
• słowacki: (1.1) poludník m
• słoweński: (1.1) poldnevnik
• szwedzki: (1.1) meridian
• ukraiński: (1.1) меридіан m
• włoski: (1.1) meridiano

źródła: