pierdolnik
pierdolnik (język polski)[edytuj]
- znaczenia:
rzeczownik, rodzaj męskorzeczowy
- (1.1) pot. wulg. brak porządku
- (1.2) pot. wulg. mały przedmiot, dynks[1]
- (1.3) pot. wulg. internat[1]
- odmiana:
- (1.1)
przypadek liczba pojedyncza liczba mnoga mianownik pierdolnik pierdolniki dopełniacz pierdolnika pierdolników celownik pierdolnikowi pierdolnikom biernik pierdolnik pierdolniki narzędnik pierdolnikiem pierdolnikami miejscownik pierdolniku pierdolnikach wołacz pierdolniku pierdolniki
- przykłady:
- (1.1) Posprzątaj wreszcie ten pierdolnik!
- (1.2) O, a tutaj na ścianie zrobimy taki pierdolnik.
- składnia:
- synonimy:
- (1.1) wulg. pieprznik, syf, bajzel, burdel[1]; pot. bałagan, bigos, dom wariatów, galimatias, kocioł, kociokwik, kołomyja, kołowacizna, kołowanina, kołowrotek, koniec świata, meksyk, mętlik, miszmasz, młyn, obłęd, pomieszanie z poplątaniem, przewalanka, sajgon, sądny dzień, szurum-burum, urwanie głowy; neutr. bezład, nieład, chaos, dezorganizacja, kakofonia, nieporządek, rozgardiasz, zamęt, zamieszanie; przest. kweres
- (1.2) dynks, dynksik
- antonimy:
- hiperonimy:
- hiponimy:
- holonimy:
- meronimy:
- związki frazeologiczne:
- uwagi:
- tłumaczenia:
- angielski: (1.1) clusterfuck
- źródła:
- ↑ 1,0 1,1 1,2 Maciej Czeszewski, Słownik polszczyzny potocznej, Wydawnictwo Naukowe PWN, Warszawa 2006, ISBN 83-01-14631-1, ISBN 978-83-01-14631-3, s. 230.