pantomima

pantomima (język polski)

wymowa:

IPA: [ˌpãntɔ̃ˈmʲĩma], AS: [pãntõmʹĩma], zjawiska fonetyczne: zmięk.• nazal.• akc. pob.

​

znaczenia:

rzeczownik, rodzaj żeński

(1.1) teatr. widowisko sceniczne, w którym treść przekazywana jest tylko za pomocą ruchu; zob. też pantomima w Wikipedii

odmiana:

(1.1)

 

przypadek	liczba pojedyncza	liczba mnoga
mianownik	pantomima	pantomimy
dopełniacz	pantomimy	pantomim
celownik	pantomimie	pantomimom
biernik	pantomimę	pantomimy
narzędnik	pantomimą	pantomimami
miejscownik	pantomimie	pantomimach
wołacz	pantomimo	pantomimy

przykłady:

(1.1) Taniec dawał jej elegancję ruchów, poruszała się wyraziście, jak w pantomimie.

składnia:

kolokacje:

synonimy:

(1.1) mimodram

antonimy:

hiperonimy:

(1.1) przedstawienie

hiponimy:

(1.1) arlekinada

holonimy:

meronimy:

wyrazy pokrewne:

rzecz. pantomimista m, pantomimistka ż

przym. pantomimiczny

przysł. pantomimicznie

związki frazeologiczne:

etymologia:

gr. pantomimós < gr. panto < gr. pas + gr. mimeomai 'naśladuję'

uwagi:

tłumaczenia:

• angielski: (1.1) mime
• baskijski: (1.1) pantomima
• białoruski: (1.1) пантаміма ż
• czeski: (1.1) pantomima ż
• duński: (1.1) pantomime w
• galicyjski: (1.1) pantomima ż
• hiszpański: (1.1) pantomima ż
• norweski (bokmål): (1.1) pantomime m
• norweski (nynorsk): (1.1) pantomime m
• nowogrecki: (1.1) παντομίμα ż
• portugalski: (1.1) pantomima ż
• rosyjski: (1.1) пантомима ż
• szwedzki: (1.1) pantomim w
• ukraiński: (1.1) пантоміма ż
• włoski: (1.1) pantomima ż, pantomimo m

źródła:

pantomima (język baskijski)

wymowa:

znaczenia:

rzeczownik

(1.1) teatr. pantomima

odmiana:

przykłady:

składnia:

kolokacje:

synonimy:

antonimy:

hiperonimy:

hiponimy:

holonimy:

meronimy:

wyrazy pokrewne:

związki frazeologiczne:

etymologia:

uwagi:

źródła:

pantomima (język czeski)

wymowa:

znaczenia:

rzeczownik, rodzaj żeński

(1.1) teatr. pantomima

odmiana:

(1.1)

przypadek	liczba pojedyncza	liczba mnoga
mianownik	pantomima	pantomimy
dopełniacz	pantomimy	pantomim
celownik	pantomimě	pantomimám
biernik	pantomimu	pantomimy
wołacz	pantomimo	pantomimy
miejscownik	pantomimě	pantomimách
narzędnik	pantomimou	pantomimami

przykłady:

składnia:

kolokacje:

synonimy:

antonimy:

hiperonimy:

hiponimy:

holonimy:

meronimy:

wyrazy pokrewne:

przym. pantomimický

związki frazeologiczne:

etymologia:

uwagi:

źródła:

pantomima (interlingua)

wymowa:

znaczenia:

rzeczownik

(1.1) teatr. pantomima

odmiana:

przykłady:

składnia:

kolokacje:

synonimy:

antonimy:

hiperonimy:

hiponimy:

holonimy:

meronimy:

wyrazy pokrewne:

związki frazeologiczne:

etymologia:

uwagi:

źródła:

pantomima (język słoweński)

wymowa:

znaczenia:

rzeczownik, rodzaj żeński

(1.1) teatr. pantomima

odmiana:

przykłady:

składnia:

kolokacje:

synonimy:

antonimy:

hiperonimy:

hiponimy:

holonimy:

meronimy:

wyrazy pokrewne:

związki frazeologiczne:

etymologia:

uwagi:

źródła:

pantomima (język włoski)

wymowa:

IPA: /pan.to.ˈmi.ma/

znaczenia:

rzeczownik, rodzaj żeński

(1.1) teatr. pantomima

(1.2) teatr. pantomimistka

odmiana:

(1.1-2) lp pantomima; lm pantomime

przykłady:

składnia:

kolokacje:

synonimy:

(1.1) mimo, mimodramma, pantomimo

(1.2) mima

antonimy:

hiperonimy:

hiponimy:

holonimy:

meronimy:

wyrazy pokrewne:

rzecz. pantomimica ż, pantomimo m

przym. pantomimico

związki frazeologiczne:

etymologia:

(1.1) franc. pantomime < łac. pantomimus

(1.2) forma żeńska od wł. pantomimo + -a

uwagi:

źródła: