panoptikum

panoptikum (język polski)

wymowa:

IPA: [ˌpãnɔpˈtʲikũm], AS: [pãnoptʹikũm], zjawiska fonetyczne: zmięk.• nazal.• akc. pob.

​

znaczenia:

rzeczownik, rodzaj nijaki

(1.1) książk. muzeum lub wystawa, która zawiera zbiór osobliwości

(1.2) książk. muzeum, w którym eksponatami są woskowe figury przedstawiające sławne osoby; gabinet figur woskowych

(1.3) książk. zbiór osobliwych rzeczy, osób, pojęć itp.

odmiana:

(1)

 

przypadek	liczba pojedyncza	liczba mnoga
mianownik	panoptikum	panoptika
dopełniacz	panoptikum	panoptików
celownik	panoptikum	panoptikom
biernik	panoptikum	panoptika
narzędnik	panoptikum	panoptikami
miejscownik	panoptikum	panoptikach
wołacz	panoptikum	panoptika

przykłady:

składnia:

kolokacje:

synonimy:

antonimy:

hiperonimy:

hiponimy:

holonimy:

meronimy:

wyrazy pokrewne:

związki frazeologiczne:

etymologia:

niem. Panoptikum < ang. panopticon. Wyraz został wymyślony przez angielskiego filozofa i teoretyka prawa Jeremy'ego Benthama i był pierwotnie nazwą projektowanego przez niego więzienia, w którym każdy więzień jest zawsze widoczny dla strażników.

uwagi:

tłumaczenia:

• bułgarski: (1.2) паноптикум m

źródła: