panic
panic (język angielski)[edytuj]
- wymowa:
- bryt. IPA: /ˈpænɪk/
- wymowa amerykańska
-
- znaczenia:
rzeczownik
czasownik
- przykłady:
- składnia:
- synonimy:
- antonimy:
- hiperonimy:
- hiponimy:
- holonimy:
- meronimy:
- związki frazeologiczne:
- etymologia:
- uwagi:
- źródła:
panic (język czeski)[edytuj]
- wymowa:
- IPA: [ˈpaɲit͡s]
- znaczenia:
rzeczownik, rodzaj męski
- odmiana:
- (1)
przypadek liczba pojedyncza liczba mnoga mianownik panic panici / panicové dopełniacz panice paniců celownik panici / panicovi panicům biernik panice panice wołacz panici panici / panicové miejscownik panici / panicovi panicích narzędnik panicem panici
- przykłady:
- składnia:
- synonimy:
- antonimy:
- hiperonimy:
- hiponimy:
- holonimy:
- meronimy:
- wyrazy pokrewne:
- związki frazeologiczne:
- etymologia:
- uwagi:
- źródła:
panic (interlingua)[edytuj]
- wymowa:
- znaczenia:
przymiotnik
- (1.1) paniczny
- przykłady:
- składnia:
- synonimy:
- antonimy:
- hiperonimy:
- hiponimy:
- holonimy:
- meronimy:
- wyrazy pokrewne:
- związki frazeologiczne:
- etymologia:
- uwagi:
- źródła:
panic (język słowacki)[edytuj]
- wymowa:
- znaczenia:
rzeczownik, rodzaj męski
- przykłady:
- składnia:
- synonimy:
- antonimy:
- hiperonimy:
- hiponimy:
- holonimy:
- meronimy:
- związki frazeologiczne:
- etymologia:
- uwagi:
- źródła:
- ↑ Zofia Jurczak-Trojan, Halina Mieczkowska, Elżbieta Orwińska, Maryla Papierz, Słownik słowacko-polski, t. II, P-Ž, TAiWPN Universitas, Kraków 2005, ISBN 83-242-0569-1, s. 5.