panaceum

Z Wikisłownika – wolnego słownika wielojęzycznego

panaceum (język polski)[edytuj]

wymowa:
IPA[ˌpãnaˈʦ̑ɛwũm], AS[pãnaceũm], zjawiska fonetyczne: nazal.epenteza ł akc. pob.
?/i
znaczenia:

rzeczownik, rodzaj nijaki

(1.1) książk. lek (środek) na wszystko; superlekarstwo
(1.2) książk. przen. środek na wszystkie dolegliwości, kłopoty i trudności
odmiana:
(1.1)
przykłady:
(1.1) Fałszywy znachor przekonywał, że jego lek to panaceum.
składnia:
kolokacje:
synonimy:
antonimy:
hiperonimy:
hiponimy:
holonimy:
meronimy:
wyrazy pokrewne:
rzecz. Panacea ż
związki frazeologiczne:
etymologia:
łac. panacea < gr. πανάκεια < πᾶν (wszystko) + ἄκος (lekarstwo)
uwagi:
tłumaczenia:
źródła: