palcówka
palcówka (język polski)[edytuj]
- znaczenia:
rzeczownik, rodzaj żeński
- (1.1) muz. ćwiczenie palców w celu nabrania biegłości w operowaniu nimi podczas gry
- (1.2) gw. (Górny Śląsk) dokument osobisty z odciskiem palca[1]
- (1.3) pot. pobudzanie narządów płciowych palcami[2]
- (1.4) jęz. daktylologia[3]
- (1.5) spoż. cienka, twarda, podsuszana kiełbasa z mięsa wieprzowego[4]; zob. też palcówka (kiełbasa) w Wikipedii
- odmiana:
przypadek liczba pojedyncza liczba mnoga mianownik palcówka palcówki dopełniacz palcówki palcówek celownik palcówce palcówkom biernik palcówkę palcówki narzędnik palcówką palcówkami miejscownik palcówce palcówkach wołacz palcówko palcówki
- składnia:
- synonimy:
- antonimy:
- hiperonimy:
- hiponimy:
- holonimy:
- meronimy:
- wyrazy pokrewne:
- czas. palcować ndk.
- przym. palcowy, palczasty
- rzecz. palcowanie n, palec mrz, paluszek mrz
- związki frazeologiczne:
- etymologia:
- uwagi:
- tłumaczenia:
- (1.4) zobacz listę tłumaczeń w haśle: daktylologia
- źródła:
- ↑ Barbara i Adam Podgórscy, Słownik gwar śląskich, Wydawnictwo KOS, Katowice 2008, ISBN 978-83-60528-54-9, s. 206.
- ↑ Maciej Czeszewski, Słownik polszczyzny potocznej, Wydawnictwo Naukowe PWN, Warszawa 2006, ISBN 83-01-14631-1, ISBN 978-83-01-14631-3, s. 219.
- ↑ Jadwiga Baran, Daktylologia jako forma językowego porozumienia się głuchych, „Rocznik Naukowo-Dydaktyczny”, z. 85/1983, „Prace Pedagogiczne 4”, s. 114.
- ↑ Ministerstwo Rolnictwa i Rozwoju Wsi: Kiełbasa palcówka