pac

pac (język polski)

pac (2.1)

wymowa:

​

znaczenia:

wykrzyknik onomatopeiczny

(1.1) dźwięk. naśladuje krótki dźwięk o jasnej barwie, powstający przy uderzeniu czymś płaskim o coś, upadku miękkiej rzeczy na twardą powierzchnię, rozpłaszczająca się nierzadko po upadku

(1.2) gw. (Śląsk Cieszyński) dźwięk. bęc

rzeczownik, rodzaj męskozwierzęcy

(2.1) reg. ogromny szczur

rzeczownik, rodzaj męskorzeczowy

(3.1) wojsk. środ. pułk artylerii ciężkiej

rzeczownik, rodzaj żeński, forma fleksyjna

(4.1) D. lm od paca

odmiana:

(1.1-2) nieodm.

przykłady:

(1.2) Leci, leci – i naroz pac na ziym.

składnia:

kolokacje:

synonimy:

(1.1) bęc

antonimy:

hiperonimy:

hiponimy:

holonimy:

meronimy:

wyrazy pokrewne:

rzecz. packa ż, pacanie n, paca ż, pacnięcie n

czas. pacać ndk., pacnąć dk.

związki frazeologiczne:

etymologia:

(1.1-2) dźwięk.

(3.1) pol. pierwsze litery od „pułk artylerii ciężkiej”

uwagi:

(3.1) termin pospolity w okresie międzywojnia

tłumaczenia:

(1.1) zobacz listę tłumaczeń w haśle: bęc

źródła:

pac (esperanto (morfem))

wymowa:

znaczenia:

morfem

(1.1) pokój, spokój

odmiana:

przykłady:

składnia:

kolokacje:

synonimy:

antonimy:

hiperonimy:

hiponimy:

holonimy:

meronimy:

wyrazy pochodne:

rzecz. paco, pacismo, pacisto, malpaco, malpaceto, pacbatalanto

przym. paca, pacema, malpaca, malpacema

przysł. pace, malpace

czas. pacigi, paciĝi, repacigi, malpaci, malpacigi, malpaciĝi

związki frazeologiczne:

etymologia:

uwagi:

źródła: