płotkarz

płotkarz (język polski)

płotkarze (1.1)

wymowa:

IPA: [ˈpwɔtkaʃ], AS: [pu̯otkaš], zjawiska fonetyczne: wygł.

​

znaczenia:

rzeczownik, rodzaj męskoosobowy

(1.1) sport. zawodnik uprawiający bieg przez płotki

odmiana:

(1.1)

 

przypadek	liczba pojedyncza	liczba mnoga
mianownik	płotkarz	płotkarze
dopełniacz	płotkarza	płotkarzy / rzad. płotkarzów
celownik	płotkarzowi	płotkarzom
biernik	płotkarza	płotkarzy / rzad. płotkarzów
narzędnik	płotkarzem	płotkarzami
miejscownik	płotkarzu	płotkarzach
wołacz	płotkarzu	płotkarze

przykłady:

składnia:

kolokacje:

synonimy:

antonimy:

hiperonimy:

hiponimy:

holonimy:

meronimy:

wyrazy pokrewne:

rzecz. płot m, płotek m, płotkarstwo n

forma żeńska płotkarka ż

przym. płotkowy, płotkarski

związki frazeologiczne:

etymologia:

(1.1) pol. płotek + -arz

uwagi:

tłumaczenia:

• hiszpański: (1.1) vallista m
• włoski: (1.1) ostacolista m

źródła: